Rozdział 93

-Niall, co my będziemy robić?
-Teraz będziemy pływać łódką
-Po co?-zapytałam patrząc na niego jak na idiotę
-No co? Tak jest we wszystkich komediach romantycznych-wzruszył ramionami i pociągnął mnie za rękę bliżej brzegu
-Ale przecież Ty nie umiesz pływać łódką 
-To nie może być coś trudnego, wiele osób to robi-odparł próbując odwiązać linę.
-Piękny dzień by zginąć...-mruknęłam pod nosem
-Oj Kochanie trochę optymizmu. Będzie fajnie
-Skoro tak mówisz..-odparłam z uśmiechem i wsiadłam do nie za dużej drewnianej łódki. Niall usiadł naprzeciw mnie i wziął w dłoń długie wiosło.
-Wiesz chociaż co z tym zrobić?-wskazałam na przedmiot który trzymał w dłoni i próbowałam nie parsknąć śmiechem
-Zobaczysz, kiedyś spotka Cię kara za to, że na każdym kroku śmiejesz się ze swojego chłopaka-rzekł patrząc na mnie wzrokiem mordercy na co wybuchłam głośnym śmiechem mało co nie wpadając do wody
-Już nie mogę się doczekać tej kary-wyszeptałam miedzy napadami śmiechu. Irlandczyk długo nie wytrzymał i juz po chwili oboje pękaliśmy ze śmiechu przez jego głupotę. Co chwila robił dziwne miny i nie radził sobie z długim i ciężkim wiosłem. W pewnym momencie myślałam nawet, że oberwę. Na szczęście dzięki jego refleksowi nic mi się nie stało...Powinnam raczej powiedzieć Jeszcze nic mi się nie stało...
Gdy dobiliśmy do brzegu byłam szczęśliwa, że wciąż żyję
-Nie przesadzaj, nie jestem takim złym wioślarzem-bronił się blondyn pomagając mi wyjść na ląd
-Oczywiście Kochanie
-Grabisz sobie
-Wiem. Ale tak uwielbiam Cię denerwować, że nie mogę się powstrzymać-rzekłam cmokając go w policzek-więc po co tutaj jesteśmy?-zapytałam rozglądając się dookoła
-W tym pięknym domku, który jest teraz przed Tobą będziemy mieszkać przez najbliższy czas
-A co z hotelem?-zapytałam odwracając się do niego przodem
-Zrezygnowałem, bo stwierdziłem, że tutaj będziemy mieć znacznie więcej prywatności. Może nareszcie będziemy mogli spokojnie porozmawiać i zacząć naprawiać to wszystko
-Dziękuję Nialler -wyszeptałam i mocno się do niego przytuliłam.
-Wiesz, że dla Ciebie zrobię wszystko Malutka. A teraz chodźmy obejrzeć nasz nowy dom.
Weszliśmy na drewnianą werandę i kluczek znalezionym pod wycieraczką otworzyliśmy drzwi. Po lewej stronie od drzwi wejściowych znajdowała się niewielka kuchnia z jadalnią. Zaś po lewej przytulnie urządzony salonik z kominkiem i dużymi drzwiami tarasowymi.  Na tyłach domu była łazienka i jedna sypialnia, a na poddaszu Nasza piękna sypialnia.
-Oh Niall, tutaj jest idealnie-rzekłam rozmarzona podchodząc do drzwi tarasowych, za którymi rozciągał się widok na rzekę. 
-Wiem Skarbie-wyszeptał mi do ucha obejmujc mnie rękami w pasie i opierając podbrudek o moje ramię.
-Dzisiejszy wieczór też będzie idealny. Nareszcie sami.
-Brakowało mi takich chwil w których po prostu mogliśmy być blisko siebie.
-Mi też. Ta ciagła bieganina jest mecząca i tylko oddalała nas od siebie, bo gdy zmęczeni po ciężkim dniu siadaliśmy razem to tylko się kłóciliśmy...
-Teraz wszystko będzie lesze-wyszeptała odwracając sie do niego przodem i cmokając w usta.
-Masz rację. Chodź rozpalimy w kominku.
Chłopak przyniósł drewno i zaczął rozpalać ogień, a ja udałam się do kuchni w celu zrobienia naszego ulubionego kakaa. Mój Irlandczyk pomyślał o wszystkim i mieliśmy pełno jedzenia. 
Przyrządziłam napój i z parującymi kubkami udałam się z powrotem do salonu. Usiadłam na kanapie i patrzyłam jak Nialler stara się nie oparzać. Po chwili blondyn dołączył do mnie i przykrywając nas oboje kocem wziął mnie w swoje ramiona.
Takiego najbardziej go lubiłam. Bez sztucznego uśmiechu, bez fanów i komórek...Ten Niall co teraz siedzi obok i głaszcze mnie po plecach to Mój Niall. Niall który jest tak wyjątkowy, ze niewielu może poznać go prawdziwego...

* Z perspektywy Niall'a *

Moja Kochana Księżniczka. Nie dziwię jej się, ze jest zła gdy tylko spotykamy moich fanów, w końcu prze ostatnie parę miesięcy oni byli dla mnie najważniejsi. Muszę jej to wszystko teraz wynagrodzić. Delikatnie odgarnąłem jej niesforne blond kosmyki z twarzy. 

Spała. 

Wtulona w mój tors i bezbronna.

-Przy mnie jesteś bezpieczna Malutka-wyszeptałem świadom iż mnie nie słyszy i układając się wygodniej przymknąłem powieki chcąc zasnąć i śnić o mojej ślicznotce...

************************************************************************************

Hej Mordki :)

Dziś bardzo krótko, bo nie mam weny

Mam nadzieję, ze rodział wam sie spodoba i będziecie komentować :) Strasznie długo siedziałam i myślałam co sie może wydarzyć i wyszło co wyszło :P

Nie ma szantażu, ale proszę wam napiszcie choć jedno słowo co myślicie :)

Kocham

Wasza Lexy :**