Rozdział 87

* Z perspektywy Niall'a*

Błąkałem się bez celu po całym hotelu, lecz w końcu zatrzymałem się na najwyższym piętrze. W końcu korytarza była przyczepiona do ściany metalowa drabinka. Wspiąłem się po niej, ręką otworzyłem klapę w suficie i znalazłem się na dachu.. Nie był to typowy taras widokowy. Żaden z gości nie miał tutaj wstępu, ale ja musiałem tu wejść. Tylko tutaj mnie nie znajdą...

Usiadłem na ciepłym od zachodzącego słońca betonie, a plecami oparłem się o jeden z kominów. Nadal nie rozumiem jak oni mogli mi to zrobić. Mój przyjaciel i dziewczyna którą kocham nad życie...A jeszcze wczoraj twierdziła, ze czuje do mnie to samo...

Wiem, ze ją zraniłem i to bardzo, ale ona teraz wbiłam mi nóż w serce...Przecież mogłem się tego domyślać. Harry ciągle przy niej był. Zawsze doradzał...Pewnie zaraz po naszym rozstaniu to się zaczęło...Ale dlaczego dała mi szansę, skoro jest z Harry'm?

Odchyliłem głowę do tyłu i mocno zacisnąłem powieki aby nie pozwolić łzą wydostać się na zewnątrz.

Jestem slaby, nie potrafię tego już znieść...Od początku przecież wiedziałem, że tak wyjątkowa dziewczyna zasługuje na kogoś lepszego, niż ja...

Skuliłem się obejmując gołymi ramionami kolana i poczułem że po moich policzkach płyną pierwsze, wilgotne oznaki słabości.

A byłem taki szczęśliwy....

Usłyszałem huk i momentalnie poderwałem się na równe nogi

-No stary tu jesteś, tyle cię szukaliśmy-wysapał Harry wdrapując się na dach

-Czego chcesz?-wysyczałem z zaciśniętymi zębami. Chłopak uśmiechnął się lekko odrzucając loki na bok i odparł beztrosko

-Zniknąłeś na parę godzin i wszyscy Cię szukamy, ale tylko ja wiedziałem gdzie będziesz-złość jeszcze bardziej we mnie buzowała, przez beztroskę i dumę w jego głosie. Zacisnąłem dłonie w pięści, podszedłem do niego i wymierzyłem cios w szczękę. Lokaty upał na kolana łapiąc się za obolałe miejsce.

-Stary co Ci do cholery odbiło?-wykrzyknął oburzony

-Myślałam, że jesteśmy przyjaciółmi! Od początku to wszystko planowałeś! Myślisz, ze tak po prostu teraz będzie dobrze?! Może chcesz, żebym Ci dziękował?Uratowałeś mi życie, a teraz je odbierasz? Dlaczego?

-Niall o czym Ty mówisz?

-O Cassie. Wszystko słyszałem-warknąłem czując pod powiekami łzy

-Co słyszałeś?

-Nie udawaj idioty Styles. Słyszałem jak mówisz, ze ją kochasz...obróciłem się i odszedłem parę kroków nie chcąc okazać słabości.

Nie słyszałem nic, więc pewnie była to prawda...

-Niall...-wyszeptał Harry tuż za mną

-Co? Chcesz mi coś jeszcze powiedzieć ciekawego?-odparłem z ironią

-To wszystko nie było tak...

-Przecież wiem co słyszałem, nie kłam Harry...Wszystko tylko nie kłam

-Wiem, ze brzydzisz się kłamstwa, ale nie kłamię. Jesteśmy przyjaciółmi i nigdy bym Ci czegoś tak okropnego nie zrobił-obróciłem się do niego przodem i czując jeszcze więcej ciepłej cieczy na policzkach ledwo dosłyszalnie zapytałem

-Więc o co w ty wszystkim chodzi?-zielonooki przytulił mnie mocno i wyszeptał do ucha

-Nie mówiłem jej, ze ją kocham, choć to słyszałeś. Pamiętasz Kate z naszych wakacji?-kiwnąłem lekko głową- od tamtej pory często się z nia widywałem i chciałem jej powiedzieć te dwa magiczne słowa, tylko nie wiedziałem jak. Jeszcze nigdy do nikogo tego nie powiedziałem...Kasandra mi pomagała się tylko przemóc ..Nie zrobiła nic złego...

-Naprawdę ?-zapytałem unosząc głowę i patrząc w jego oczy

-Oczywiście, ze tak. Czy kiedykolwiek Cię okłamałem?-zapytał uśmiechając się lekko. Pokręciłem głową i z powrotem przytuliłem się do przyjaciela.

-Przepraszam. Przepraszam, ze miałem Cie za kompletnego dupka, ze Ci nie wierzyłem i że Ci przywaliłem...

-Wcale Ci się nie dziwię. Boisz się, ze ją stracisz, to normalne. Nie martw się, ja ją kocham, ale jak siostrę

-Wieżę Ci Hazz -Wyszeptałem odrywając się od chłopaka

-Dobra a teraz wracajmy, bo ta Twoja dziewczyna zaraz zeświruje-zaśmiał się cicho loczek i ruszyliśmy do apartamentu

Wszyscy siedzieli w salonie. Był nawet Paul z żoną. Gdy weszliśmy wszystkie oczy zwróciły się ku mnie. Kasandra szybko podniosła się z kanapy a po jej policzku spłynęła mała błyszcząca łza. Bez słowa podbiegłem do nie, wziąłem w ramiona mój moją mała Księżniczkę i wyszeptałem jej do ucha:

-Przepraszam, za wszystko. Tak strasznie Cię Kocham i już teraz będzie wszystko dobrze....Obiecuję...

********************************************************************************

Hello Mordki!!

No i nareszcie wszystko się wyjaśniło:P Ale czy na pewno... :P

Chyba taki rozwój akcji wam się spodoba :P

A rozdział się pojawił bo gdybym nie dodała pewien idiota "jebnął by focha" :P

Liczę, ze wam sie spodoba i skomentujecie (klawiatura nie gryzie) :P

No to chyba już w sumie wszystko...

No komentujcie i tak dalej :P

Kocham Was 

Wasza Ola :**