Rozdział 86

-Kochanie wstawaj-usłyszałam nad uchem i od razu nakryłam twarz poduszką- Cassie musimy wstawać-znów usłyszałam ten melodyjny głos i od razu uśmiechnęłam się do siebie. To jednak nie był tylko piękny sen. Naprawdę znów jesteśmy razem, i naprawdę on jest tutaj ze mną. Odrzuciłam poduszkę i otwarłam powoli oczy. Ujrzałam najsłodszy widok na świecie. Niall siedział z zabawnie rozczochranymi włosami, bez koszulki i z oczkami ledwo otwartymi od zaspania.

-Słodko wyglądasz-zachichotałam i podniosłam się lekko.

-A Ty jeszcze lepiej-odparł uśmiechając się szeroko

-Wczorajszy dzień to nie był tylko sen prawda?-zapytałam z nadzieją. Chłopak przysunął się do mnie i złączył nasze wargi w słodkim pocałunku. Gdy odsunął się ode mnie wymruczałam bardziej do siebie

-O nie, to na pewno nie mógł być sen

-Nie był. A teraz zbieraj się mamy sesję do jakiegoś tam magazyny, ale nazwa była za długa i jej nie zapamiętałem-pokręciłam bezradnie głową i odparłam

-Dobrze że brak inteligencji nadrabiasz talentem i urodą- odparłam z politowaniem i wstałam z łóżka

-Ej to zabolało!-krzyknął oburzony blondynek i założył ręce na piersi na znak obrazy. Podeszłam do niego i pogłaskałam go po włosach szepcząc do ucha

-Ale i tak Cię kocham-chłopak złapał mnie w pasie i przewalił z powrotem na łóżko, lecz tym razem nie mogłam się wydostać, bo nie dość, ze leżał na mnie, to trzymał mocno.

-A teraz zrobię coś, co mogę robić całymi dniami i nigdy mi się nie znudzi-wymruczał i zachłannie wpił się w moje wargi. Brakowało mi tego wszystkiego, nawet nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo...Gdy oderwaliśmy się od siebie przerywając gorące pocałunki próbowałam wstać. Niestety na marne

-Niall mamy sesję

-Sesja nie ucieknie-wymruczał przykładając usta do mojej szyi

-Nialler sobą zajmiemy się później, teraz obowiązki-nie odpuszczałam, na co Irlandczyk westchnął głęboko i podniósł się

-Niech Ci będzie. Idę się ogarnąć i będę czekałam w salonie-odparł uśmiechając się delikatnie. Przelotnie ucałował mój policzek i wyszedł.

Wzięłam szybki prysznic, ubrałam się i byłam gotowa do pracy. Jedyne czego teraz się obawiałam, to spotkanie z ojcem...Potrząsnęłam głową, chcąc wyrzucić z niej zbędne myśli i ruszyłam.

Po szybkim śniadaniu w hotelowej restauracji wsiedliśmy do busa i ruszyliśmy na plan zdjęciowy. Okazało się, że będziemy pracować w plenerze. To dobrze. Chłopcy zawsze są wtedy bardziej rozluźnieni.

Przygotowała sprzęt i zabraliśmy się do pracy. Wszystko było wspaniale. Chłopcy na reszcie zaznali trochę zabawy z pracy, a zdjęcia wyszły doskonałe. Jedyne co mnie martwiło to Harry. Przed obiektywem był uśmiechnięty i wyluzowany, ale to tylko gra. Gdy tylko robiliśmy przerwę lokers znikał gdzieś. Nie mogłam już tego wytrzymać. Jak wrócimy muszę z nim poważnie porozmawiać.

-Dzięki wszystkim mamy to-krzyknęłam szczęśliwa po paru godzinach pracy. Wszyscy wpakowaliśmy się z powrotem do busa i ruszyliśmy do hotelu

-Idziemy popływać, bo resztę dnia mamy wolną?-zapytał Zayn wpatrując się w szybkę telefonu

-Mi pasuje-rzekł jednocześnie Li z Niall'em

-Ta, też chętnie odpocznę-rzekł Lou przeciągając się

-Ja idę się położyć-mruknął Harry

-Ja muszę pogadać z Jennifer- rzuciłam pierwsze co przyszło mi do głowy patrząc za odchodzącym loczkiem

-Dołączysz później?-zapytał z nadzieją blondyn

-Jasne-odparłam i uśmiechnęłam się ciepło

Rozeszliśmy się przed barem, ruszając w dwie różne strony.

Weszłam do pokoju i niepewnie podeszłam do drzwi sypialni loczka. Biorąc głęboki oddech zapukałam i lekko uchyliłam drzwi...

*Z perspektywy Niall'a*

Siedzieliśmy świetnie się bawiąc, ale brakowało mi Cassie. Dopiero co wróciliśmy do siebie i chciałem z nią spędzić każdą wolną chwilę. Zostawiłem chłopaków i szybko pobiegłem do pokoju. Wszedłem bardzo cicho, by nie przeszkodzić Kasandrze w rozmowie z szefową. Wszędzie było cicho, jedynie drzwi do pokoju Harry'ego było lekko uchylone. Już chciałem tam zajrzeć i zobaczyć co u tego małolata, ale usłyszałem dochodzącą stamtąd stłumioną przez drzwi rozmowę

-Nie Kasandr to nie jest takie proste, ja nie dam rady

-Harry, ale jak się nie przełamiesz, to możesz to wszystko stracić

-Wiem to...

-Więc powiedz to. Po prostu to powiedz

-Kocham Cię...-bardzo cicho, ale usłyszałem

-Bardzo dobrze-odparła moja dziewczyna. Znałem ją na tyle dobrze, żeby wiedzieć, ze mówiła to szczęśliwa. Nie chcąc słyszeć więcej wybiegłem trzaskając drzwiami...

*********************************************************************************

Hello Mordki!!

Mam pewną sprawę, otóż ostatnimi czasy jest mało komentarzy, zauważyłyście? Ja tak :P I jest mi z tego powodu przykro, bo strasznie się staram, bo wena niestety nie dopisuje :P

Postaracie się o trochę więcej komentarzy? Tak dla mnie? Proooooooooooooooooszę :*

A co do rozdziału to pewnie was zaskoczyłam co? Ale fanki Niassie nie zrażajcie sie tak szybko, bo dalsza część może was  jeszcze zaskoczyć :P  (no oczywiście, jak ja w końcu napiszę :P )

A no i oczywiście rozdział dla Mojego Narzeczonego (Tak Ciebie idioto ):P

I dziękuję mojej Kamci , ze mnie zmotywowała do napisania go wczorajszej nocy :P Tutaj macie link do jej bloga :) http://dream-of-brown-eyes.blogspot.com/

 No i kurczę komentujcie!!!

Kocham Was :)

Wasza Ola :**