Rozdział 78

*Z perspektywy Niall'a*

-Nic mi dzisiaj nie wychodzi-jęknąłem gdy po raz kolejny skopałem swoją solówkę

-Co się dzieje Niall?-zapytał troskliwi Liam

-Sam nie wiem Li...-mruknąłem opadając na kanapę

-Paul jest zły, mówił ze jak się nie przyłożysz to będziemy tu siedzieć całą noc-rzekł Lou wpadający do pokoju

-Przepraszam chłopaki...

-W porządku. Idź coś zjedz a my wymyślimy jak go udobruchać-dodał uśmiechając się miło Hazza

-Dzięki-Zrezygnowany ruszyłem korytarzem do stołówki. W holu na kanapie zauważyłem siedzącą Kasandrę, która sprawdzała sprzęt. Już miałem do niej podejść, gdy uprzedził mnie jakiś wysoki brunet. Schowałem się za dużym kwiatkiem i zacząłem oglądać, niestety nic nie słyszałem z powodu odległości. W pewnym momencie nie wytrzymałem. Ten facet położył dłoń na jej udzie, Cassie od razu wstała, ale ten nie dawał za wygarnął i objął ją mocno w pasie, i wtedy puściły mi nerwy. Puściłem się pędem do nich i nie wiele myśląc uderzyłem bruneta z całej siły w twarz. Zatoczył się i złapał za nos, ale był ode mnie o wiele większy, więc nie czekając długo oddał mi dwa razy mocniej. Mimo cholernego bólu rzuciłem się na niego ślepo wymierzając ciosy

-Niall proszę cię skończ już-usłyszałem rozpaczliwy głos blondynki, dopiero on sprowadził mnie na ziemię, i sprawił że złość zmieniła się w troskę...troskę o nią. Wstałem wycierając krew z twarzy i spojrzałem na ta drobną postać

-Wszystko w porządku, nic ci nie zrobił?-zapytałem podchodząc do niej

-Nie-odparła krótko i zwróciła się do mężczyzny stojącego kilka kroków od nas- Przepraszam i proszę mnie więcej nie nachodzić- zabrała swoje rzeczy i ciągnąc mnie za rękę ruszyliśmy do naszego pokoju. Kilka razy próbowałem zacząć rozmowę, ale ciągle mnie zbywała. Gdy znaleźliśmy się w pokoju, posadziła mnie w kuchni na wysokim krześle, a sama znalazła apteczkę i zaczęła przemywać mi twarz z krwi

-Co ci do cholery odbiło?-dopiero po chwili się odezwała- Zachowujesz się jak nie ty! Rzucasz się na jakiegoś faceta bez powodu

-Ten facet cię obmacywał!-odparłem szybko

-Nie obmacywał bo mu na to nie pozwoliłam!

-Gdyby mnie tam nie było mógłby zrobić ci coś złego!

-Sama bym sobie poradziła z nim!-krzyknęła zła-Ugh...jesteś po prostu zazdrosny i tyle-skwitowała

-Nie jestem!-zaprzeczyłem niemal od razu-Widziałem jak na ciebie patrzy. To nie mogło skończyć się dobrze!

-Jak zwykle przesadzasz!

-Chyba przeszkadzamy-szepnął Liam. Wszyscy stali w progu przysłuchując się naszej kłótni

-Cassie pobiłaś go?!-wydarł się Louie widząc moją twarz

-Pójdziemy na...kręgle?-mruknął Zayn wyprowadzając wszystkich

-Cassie przeprasza, ale naprawdę się o Ciebie martwię.-szepnąłem patrząc jej głęboko w oczy. Ujęła swoimi małymi rękami moją twarz i

-Teraz powinieneś martwić się o siebie, Paul Cie zabije jak zobaczy w jaki stanie jesteś-odparła chłodno naklejając plaster na moją brew i odchodząc. Nie mogłem tego tak zostawić, nie mogłem pozwolić by była na mnie zła. Złapałem ją za nadgarstek, odwróciłem w swoja stronę i przyparłem plecami do ściany. Ręce oparłem na wysokości jej głowy, tak by nie mogła się ruszyć i popatrzyłem jej prosto w oczy. Nie bała się mnie, była raczej zaskoczona moim zachowaniem

-Przepraszam, po prostu nie umiem inaczej. Nie umiem pozwolić jakiemuś facetowi bezkarnie cię dotykać...bo cały czas pragnę byś znów była tylko moja. Czułem na brodzie jej nie spokojny oddech, ale nie potrafiłem się odsunąć choćby na milimetr. Tak bardzo pragnąłem poczuć jej bliskość, jej usta na moich, jej palce wodzące po moim torsie...Pragnąłem jej

-Jeśli mam być kogokolwiek, to tylko twoja-wyszeptała kładąc swoje małe dłonie na mojej klatce piersiowej. Nie wiedziałem co powiedzieć, czy ona właśnie powiedziała że chce znów być ze mną czy....Pochyliłem się nad nią. Byłem już o kilka centymetrów od ust których tak bardzo pragnąłem zasmakować, gdy ona przyłożyła palec do moich warg i dodała-będę twoja...ale jeszcze nie teraz. Zmieniłeś się Niall, a mi chyba nie podoba się ta zmiana. I nie chodzi tu o twój wygląd...a o to co w środku jest inne. Wiesz co by zrobił mój Niall w tej sytuacji?Mój Niall podszedł by, zapytał czy wszystko w porządku, próbował by rozwiązać problem rozmową. A co jeśli ja cię kiedyś zdenerwuję?Też mnie uderzysz?!

-Przecież wiesz że nigdy bym Cię nie skrzywdził-wychrypiałem cicho

-Właśnie nie wiem Niall. Już nic nie wiem...Tęsknie za tym dawnym skromnym i uroczym chłopakiem, który zawładnął moim sercem...ale nie wiem co się z nim stało. Od początku trasy jakoś powoli zanikał w tobie, a teraz nie umiem go wcale znaleźć. Nie chcę cię zmieniać, i jeśli wybrałeś że taki będziesz to nie zabronię ci tego...ale proszę pamiętaj, nigdy nie przestanę kochać tego prawdziwego ciebie, który wierzę że kiedyś się odnajdzie-rzekła ze łzami w oczach. Wykorzystując chwilę mojego otępienia wyminęła mnie bez trudu i zniknęła za drzwiami.

Stałem tak nie wiedząc już co myśleć i robić. Byłem pewny tylko jednego. Niezaprzeczalnie miała rację...I to było najgorsze

 *****************************************************************************************************

Hej!

OMG! Nie wyobrażacie sobie jaki to był dla mnie szok gdy dziś koło 11 zobaczyłam tyle komentarzy pod poprzednim rozdziałem!  Bardzo wam wszystkim dziękuję, jesteście wspaniali :*

Teraz wracając do tego rozdziału, jest pewien przełom, bo wszyscy myśleli ze już będzie doprze, a tu taka niespodzianka :) Mam nadzieję ze pozytywnie was zaskoczyłam, bo mi ten rozdział się podoba:) Więc szantaż też będzie wyjątkowy, bo aż 30 KOMENTARZY!   Mogę na was liczyć?

Kocham was bardzo mocno:)

Wasza Ola:*