Rozdział 58

-Cassie, ale się stęskniliśmy-powiedział Hazza

-Ja też za wami strasznie tęskniłam

-Tak się cieszę że mogę cię już przytulić-mówił Lou ściskając mnie jeszcze mocniej. Zayn wziął moją walizkę i wszyscy przeszliśmy do miejsca w którym jeszcze chwilę temu siedzieli.

-Już wiadomo co mu jest?

-Nie nadal czekamy...-powiedział smutno Liam

Siedzieliśmy tak w poczekalni około godziny gdy w pewnym momencie do jego sali wbiegła pielęgniarka a za nią lekarz. Wszyscy oderwaliśmy się nie wiedząc o co chodzi, aż w końcu z sali Niall'a wyszedł lekarz

-Co się stało, wszystko z nim w porządku?-zapytała spanikowany Liam

-Pan Horan właśnie się obudził i jest lekko zdezorientowany , ale wszystko z nim w porządku mogą państwo do niego wejść, tylko proszę go nie męczyć musi jeszcze trochę odpocząć.

-Oczywiście-i chłopcy weszli do sali. Wcześniej wymyślili że zrobimy Niall'owi niespodziankę i najpierw oni z nim chwilę pogadają a później dopiero ja go zobaczą, sama do końca nie ich rozumiem, ale nie miałam innego wyjścia musiałam się zgodzić. Korzystając z okazji porozmawiałam jeszcze chwilę z lekarzem

-Panie doktorze a co tak właściwie się stało że stracił przytomność?

-To przez przemęczenie organizmu, Pan Horan był osłabiony, nie spożywał posiłków regularnie, poza tym nie miał pewnie za wiele czasu na odpoczynek

-Czyli teraz już będzie wszystko w porządku ?

-Tak, jeśli oczywiście będzie się oszczędzał i zdrowo odżywiał. Przepiszę mu też jakieś witaminy i będzie dobrze.

-A kiedy będzie mógł wyjść

-Jutro rano

-Bardzo panu dziękuję

-Proszę-uśmiechną się i odszedł. Po chwili wyszli chłopcy z sali, widzieli że jestem lekko zdenerwowana, więc tylko się uśmiechnęli i Zayn powiedział:

-Idź do niego, czeka

Stanęłam w drzwiach i zobaczyłam go. Był strasznie blady, leżał oparty o stertę poduszę dzięki czemu wszystko dobrze widział i bawił się rękami. Zrobiłam 3 trzy kroki w stronę jego łóżka gdy podniósł głowę i spojrzał na mnie tymi pięknymi niebieskimi oczami i powiedział zdumiony:

-O mój boże Kasandra...-wtedy nie wytrzymałam i rzuciłam się w jego kierunku i mocno przytuliłam, chłopak odwzajemnił uścisk gładząc mnie przy ty po włosach. Nie potrafiłam powstrzymać łez nie wiem dlaczego po prostu wtuliłam się w niego i rozpłakałam jak małe dziecko

-Nie wierzę to naprawdę ty-mówił z niedowierzaniem w głosie-przyleciałaś tu

Gdy już się ogarnęłam i odsunęłam od niego tak że mogłam spojrzeć mu w oczy powiedziałam:

-Nawet nie wiesz jak się o ciebie martwiłam, i tęskniłam

-Ja też, ale nie sądziłem że przylecisz do mnie aż tak daleko-przytuliłam go jeszcze raz i usiadłam na krzesełku obok i złapałam za rękę mojego blondyna mocno ją przy tym ściskając. Po chwili Niall zapytał

-Chłopaki cię tu ściągnęli?

-Nie, oni tylko powiedzieli mi co się stało, a ja od razu wsiadłam w samolot i jestem-Mój chłopak nareszcie się uśmiechnął

-Jesteś wspaniała-powiedział po chwili milczenia i złapał mnie za ręce

-Ty też

*Perspektywa Zayna*

Siedzieliśmy z chłopakami przed salą Niall'a. On to ma szczęście tak niesamowitą dziewczynę mieć to skarb.

Na końcu korytarza zobaczyliśmy Paula naszego managera, podszedł do nas i zapytał

-Wszystko z nim w porządku?

-Tak niedawno się obudził-powiedziałem

-To dlaczego nie jesteście z nim skoro już nie śpi?

-To ty nie wiesz?-zapytał zdziwiony Hazza

-Ale o czym-spojrzeliśmy na siebie i nie wiedzieliśmy co u powiedzieć-chłopaki mówcie o co chodzi

-Kasandra do niego przyleciała-powiedział Harry w końcu

-Co ale jak to przyleciała, przecież ona musi się przygotowywać do rozmowy, o mój boże. Dobra chodźmy do niego. Weszliśmy do sali a Kasandra i Niall gadali o czymś, widziałem że gdy zauważyła swojego tatę uśmiech zszedł jej z twarzy.

-Hej Niall wszystko w porządku? Kasandra mogę cię prosić na chwilę? Popatrzyła jeszcze chwilę na Horana i wraz Paulem zniknęli za drzwiami.

*Perspektywa Kasandry*

 

Wyszliśmy z tatą z sali, a on od razu zaczął

-co ty tutaj robisz?przecież za trzy dni masz rozmowę o przyjęcie na staż w szpitalu-nic nie odpowiedziałam tylko spuściłam wzrok a on kontynuował-Co się z tobą dzieje, przecież to są twoje marzenia, chyba nie chcesz ich zaprzepaścić-już nie wytrzymałam i musiałam mu to wszystko powiedzieć

-To nie są moje marzenia tylko wasze, twoje i mamy. Odwołałam to i nie idę na żadną rozmowę a poza tym mam już pracę

-Jak to, jaką?-zapytał mocno zdziwiony

-Pracuję u Jennifer Stone

-Ona ma najlepszą firmę fotograficzną w Londynie...więc co ty tam do jasnej cholery robisz?

-Jestem tam fotografem..

-Na pewno da się jeszcze załatwić żebyś poszła na tą rozmowę poczekaj zadzwonię gdzie trzeba i...

-I właśnie dlatego tu przyleciałam, Niall nie chce mnie zmieniać, akceptuje mnie taką jaka jestem. Zawsze mogę na niego liczyć, będzie mnie wspierał w tym co naprawdę chcę robić. Dla niego jestem choć trochę ważna i liczy się dla niego moje zdanie....Kocha mnie-ostatnie słowa wypowiedziała przez łzy i uciekłam. Biegłam po prostu przed siebie, aż potknęłam się i upadłam. Nie było tu żadnych ludzi więc usiadłam pod ściana i zaczęłam płakać...

*Perspektywa Hazzy*

Paul wszedł sam do sali, więc szybko zapytałem

-A gdzie jest Cassie?

-Trochę się pokłóciliśmy i uciekła,,,

-Chodź Zayn poszukamy jej

Ruszyliśmy korytarzem rozglądając się za dziewczyną

**************************************************************************************************

Wiem że długo musiałyście czekać, ale niestety nie dałam rady wcześniej za co bardzo mocno was przepraszam :)

Jak widzicie już wszystko się wyjaśniło i jest mniej więcej dobrze co was pewnie cieszy, mam rację?

Mnie akurat martwią komentarze których pod poprzednim rozdziałem było tylko 9 :) Proszę postarajcie się o więcej bo liczy się dla mnie wasze zdanie:)

Jeśli wam się coś nie podoba to też piszcie będę wiedziała co robię źle i co zmienić :)

A więc piszcie co myślicie i do następnego mordki :)

Kocham was :*

Wasza Ola