Rozdział 62

Siedzimy w garderobie chłopców czekając na ich występ. Wszyscy mieli masę energii którą zamierzali spożytkować za chwilę na scenie, przed tysiącami ludzi. Uwielbiałam ich takich...roześmianych, szalonych...żywych

W ich oczach widziała podekscytowanie, a za razem wielką radość

-Cassie- usłyszałam szept Niall'a obok mojego ucha

-Tak?

-Możemy na chwilę wyjść-zapytał cicho

-Jasne-złapaliśmy się za ręce i wyszliśmy z pokoju.

-O co chodzi?-zapytałam gdy staliśmy już przed drzwiami

-Chcę ci powiedzieć że wiele dla mnie znaczy twoja obecność tutaj i dziękuję że mnie wspierasz

-Nie masz za co dziękować kochanie, jestem tu bo jesteś dla mnie najważniejszy-złączyłam nasze usta a Niall pogłębił nasz pocałunek przypierając mnie do ściany. Gdy odkleiliśmy się od siebie z uśmiechem pogłaskałam go po policzku. W tym samym momencie reszta ekipy wyszła z garderoby i ruszyła w stronę sceny zabierając ze sobą blondyna.

Stanęłam za kulisami przy schodkach na scenę, tak że świetnie widziałam chłopców i tłum, ale na szczęście oni nie mogli mnie zobaczyć.

Najpierw przywitanie ze wszystkimi, obwieszczenie o skróceniu koncertu i nareszcie zaczynają śpiewać. Gdy widzę jaki Nialler jest szczęśliwy tam na scenie od razu zapominam o problemach. Koncertowanie daje mu wiele radości i to widać...

-A teraz zobaczmy parę waszych tweetów -krzyknął Daddy

Prawie z każdego się śmiali albo wykonywali przedziwne rzeczy. Teraz miał pojawić się ostatni tego wieczoru napis. Gdy go zobaczyliśmy wszystkim zrzedła mina. Napis głosił

„NIALL, JESTEŚ BEZNADZIEJNY I TYLKO PSUJESZ WSPANIAŁE ONE DIRECTION. JESTEŚ NAJBRZYDSZY, NAJGORSZY I NIE UMIESZ ŚPIEWAĆ. NIENAWIDZIMY CIĘ!!

Zauważyłam że po policzku mojego chłopaka spływa samotna łza, i nie mogłam znieść tego widoku. Niewiele myśląc wbiegłam na scenę i mocno przytuliłam do siebie chłopaka. Blondyn wtulił się w moje włosy i zaczął cicho łka. Reszta zespołu również do nas podeszła, uścisnęła mocno Nialla i ruszyli na środek sceny. Pierwszy zabrał głos Harry

-Nie rozumiem jak można tak robić, Niall to wspaniały chłopak i bez niego One Direction by nie istniało. Jeśli obrażacie jego to także nas...Bo jesteśmy rodziną

-Niall stary kochamy cię i nie pozwolimy na coś takiego-rzekł Lou

Nie słuchałam dalszej przemowy chłopców bo skupiłam się na blondynie. Gdy się już uspokoił odsunęłam go delikatnie od siebie i powiedziałam z delikatnym uśmiechem

-Będzie dobrze, najważniejsze że ludzie którzy cie kochają wiedzą jaki jesteś naprawdę -patrzeliśmy sobie chwilę w oczy, ale przerwały na słowa Zayna tuż obok mojego ucha

-Ale naszym słową możecie nie wierzyć więc może o naszym głodomorze opowie ta oto piękność -Zayn wziął mnie za rękę i ruszył do reszty chłopców, a publika zaczęła bić brawo. Niepewnie wzięłam mikrofon od Malika i nieśmiało zaczęłam

-Em cześć jestem Cassie...Znam Nialla już od pewnego czasu i wiem że jest wspaniałym człowiekiem. Mogę na niego liczyć i wiem że choćby był na końcu świata to żuci wszystko i przyleci gdy go potrzebuję...-teraz odwróciłam się i spojrzałam na mojego blondyna-...Niall proszę cię nie przejmuj się tym co pisze ktoś kto po prostu zazdrości ci tego co masz...Jesteś niesamowity, i takiego cię kocham...

-Dziękujemy że przyszliście dobranoc-krzyknął Liam i wszyscy zeszliśmy ze sceny, a Niall gdzieś zniknął.

Nigdzie nie mogliśmy znaleźć Irlandczyka. Szukaliśmy w każdym pomieszczeniu i powoli zaczynaliśmy się denerwować

*Z perspektywy Harrego*

Szukaliśmy Nialla bo zniknął po koncercie. Wiem że to co przeczytał bardzo go zabolało i rozumiem go. Niall jest bardzo wrażliwy i za każdym razem gdy coś takiego usłyszy zamyka się w sobie coraz bardziej....

Ale wiem co teraz czuje, sam przez to niedawno przechodziłem. Nikt o tym nie wiedział bo nie chciałem ich martwić, ale to jest straszne co niektórzy ludzie piszą. Wbiegłem na dach, i już miałem wracać z powrotem gdy ujrzałem sylwetkę blondyna po drugiej stronie, bardo blisko krawędzi

-Niall!!!-wydarłem się i rzuciłem się do niego pędem

-Stary co ty robisz, szukamy cię wszędzie-odwrócił się w moją stronę a w jego oczach dostrzegłem niesamowity ból

-Wracajmy już-szepnąłem łapiąc go za przedramię

-Nie chcę-wyrwał się z mojego uścisku-mają rację jestem beznadziejny i nie mogę psuć wam kariery-odparł rozpaczliwie

-Niall wcale nie jesteś beznadziejny!-krzyknąłem bo nie mogłem już słuchać tych bzdur-jesteś moim idolem, zawsze próbuję być taki jak ty, ale nie potrafię...za każdym razem coś robię źle, a ty jesteś po prostu idealny...

-Harry o czym ty mówisz, co ty ćpałeś-Irlandczyk podszedł do mnie i kładąc mi ręce na ramiona mocno mną potrząsnął

-Nic Nialler, po prostu mówię że od dzisiaj zacznę być taki jak ty, będę śmiał się kiedy trzeba, będę potrafił pomóc przyjaciołom w potrzebie, nie będę gwiazdorzyć ...i będę wrażliwy jak ty-po moim policzku popłynęła łza

Blondyn po prosu mocno mnie przytulił i pozwolił moim łzą spływać
-Ale nie chciałeś skoczyć prawda?-zadałem pytanie które nie dawało mi spokoju od początku tej rozmowy-chłopak westchną i w końcu odpowiedział
-Nie Harry, nie mógł bym...

-Kocham cię stary

-Ja ciebie też...

*****************************************************************************************

Hello
Wróciłam!!!!! 

Cieszycie się?
Dla Was wstałam trochę wcześniej specjalnie aby dodać rozdział, więc doceńcie to bo rano ciężko mnie wyrzucić z łózka :P

No wiec nikt nie lubi poniedziałków pozwoliłam sobie osłodzić Wam trochę ten paskudny dzień :)

A tak serio mówiąc to bardzo bardzo tęskniłam za Wami i blogiem :)

Liczę na to że będziecie komentować teraz, a rozdziały będą coraz ciekawsze.

Przejrzałam moje pierwsze rozdziały i serio zastanawiam się jak wy mogłyście te początki czytać?! :P

Bardzo Dziękuję wam za wsparcie i zrozumienie :)  

Słyszałyście "Little Things" ?? Zakochałam się po prostu w tej piosence :)

No nic nie będę dłużej smęcić:)

Jak wam się podoba to komentujcie...ja się nie podoba to też zresztą :P

Kocham Was

Wasza Ola :)