Rozdział 40

Obudziłam się w ramionach jeszcze śpiącego Niall'a. Długo tak nie wytrzymałam bo zaczęło mi się nudzić, i mimo tego że tak słodko wyglądał kiedy spał zaczęłam go budzić.

-Nialler....wstawaj już rano-to nie działa a więc trzeba przejść do drastycznych metod. Zaczęłam go łaskotać, o on wystraszony aż wstał

-Ty-popatrzył na mnie złowieszczo

-Ale co ja?-postanowiłam udawać że nie wiem o co chodzi

-Dobrze wiesz-też zaczął nie łaskotać siadając mi na brzuchu okrakiem

-Przestań...proszę już nie mogę...zrobię co chcesz tylko przestań-mówiłam przez śmiech.

-Wszystko?-poruszył śmiesznie brwiami-to daj mi duuuużego buziaka żebym nie gniewał się za tak brutalną pobudkę

-No to chodź tu-złapałam go za koszulkę i przyciągnęłam go do siebie. Najpierw delikatnie musnęłam jego usta aby później zatracić się w cudownie namiętnym pocałunku. Oderwaliśmy się od siebie dysząc, uśmiechając się i cały czas patrząc sobie głęboko w oczy. Oczywiście ktoś zapukał do drzwi a mój blondynek tak się wystraszył że spadł z łóżka, a ja wybuchnęłam śmiechem. Do pokoju wparowali chłopcy. Również zaczęli się śmiać. Rzucili się obok mnie na łóżko. Zauważyłam że wszyscy są już ubrani oprócz mnie i Zayna.

-Ok ja pójdę się ubrać-zaczęłam się podnosić, ale skoczył na mnie Hazza.

-Dobra poczekaj zaraz damy wam ciuchy, bo chyba nie zapomnieliście że to mu wygraliśmy wczoraj-wyszczerzyli się Niall i Harry

-No Zayn chodź-wziął go za rękę Nialler i wyprowadził. Po chwili wrócili a mulat ubrany był w fioletowe dresy których nienawidził, do tego czerwone vansy i koszulka z napisem „I love Harry and Niall”. Gdy go zobaczyliśmy znów zaczęliśmy się śmiać

-Ty kochanie się nie śmiej, bo też zaraz cię tak przebierzemy, ale ciebie mamy dwa stroje, w jedynym nam się tylko pokażesz, a drugi będziesz musiała nosić cały dzień. Chodź-zabrali mnie do pokoju obok i zamknęli drzwi. Nawet nie zdążyłam zaprotestować. Przyjrzałam się rzeczom i krzyknęła

-Nie założę tego

-Dopóki się nie ubierzesz nie wypuścimy cię-pociągnęłam za klamkę, ale drzwi były zamknięte. Siedziałam chwilę zastanawiając się co robić, ale nic nie przyszło mi do głowy oprócz założenia tej mega krótkiej kiecki i pokazanie im się na sekundę. Przecież ja się w tym zabiję. Dobra nie mam innego wyjścia.Ubrałam się

-Już!-wydarłam się-drzwi otworzył Harry

-Wow...ale z ciebie laska

-Zamknij się Styles, bo tego pożałujesz!-warknęłam. Weszłam do kuchni z Haroldem pod rękę bo chyba inaczej nie dała bym rady doczłapać tam. Wszystkie oczy zwróciły się na mnie. Chłopcy patrzyli z otwartymi buziami. Pierwszy odezwał się Lou

-Niall nie mówiłeś że ona jest taka seksowna...no prawie jak ja-wyszczerzył się

-Lou dobrze ci radzę zamilcz...A teraz dajcie mi ten drugi, mam nadzieję że normalny strój-powiedziałam z sarkazmem, a Nialler podał mi torbę z rzeczami. Przebrałam się i zeszłam

-W tym też ci ślicznie-rzekł blondyn wstając i całując mnie w policzek

-Ale musimy wam zrobić zdjęcie, nie a innej opcji

-Dobra Cassie chodź, miejmy to już za sobą-pociągnął mnie zrezygnowany Zayn. Ustawiliśmy się eksponując koszulki i robiąc głupie miny a mój chłopak zrobił nam zdjęcia i oczywiście wstawił na Twittera.

-Też idę się ubrać-powiedział zadowolony z siebie chowając telefon do kieszeni. Wyjęłam z lodówki wielkie pudło lodów do którego była przyczepiona karteczka

*TO MOJE NIE WAŻ SIĘ RUSZAĆ BO ZABIJĘ ( NIE ŻARTUJĘ )- NIALLER *

Zignorowałam karteczkę i zabrałam się za konsumowanie.

-Tak karteczka powinna być raczej tu przyczepiona-Lima przykleił mi kartkę z lodów do ramienia-ale i tak na twoim miejscu bym się go bał

-Komu jak komu, ale mi na pewno nic nie zrobi-zachichotałam-a gdzie rodzice?

-Wyszli wcześnie rano coś pozałatwiać-odparł Li. Do kuchni wpadł Horan już ubrany. Zmierzył mnie wzrokiem i zapytał z wyrazem twarzy który mógłby zabić

-Czy ty właśnie jesz moje LODY?!

-Nieee-odparłam z pełnymi ustami i twarzą niewiniątka

-Nie?-zapytał

-Nie, ale są pyszne-zaśmiałam się

-Nie widziałaś kartki?

-Widziałam ale myślałam że się pomyliłeś i zamiast przykleić do mnie to przykleiłeś na lody...-posmutniałam

-Oj kotku..-Nialler zaśmiał się i podszedł do mnie. Oparł się o blat i przysunął bliżej-I co ja mam teraz zrobić?-przysunął się jeszcze bliżej kładąc rękę na mojej tali. Najpierw musnął delikatnie moje usta, a później oboje zatonęliśmy w namiętnym pocałunku. Gdy odsunęliśmy się od siebie chłopak oblizał się i powiedział chichocząc

-Rzeczywiście pyszne

-Mówiłam-dopiero teraz przypomniałam sobie o reszcie przyglądającej się tej scenie-No co?-zapałam spoglądając na nich. Oderwali wzrok i chórkiem krzyknęli

-Nic!

-Dobra jakie plany na dzisiaj-zapytał Tomo

-Sorry chłopaki ale ja chciałbym zajrzeć do cioci Sam, więc może później wybierzemy się gdzieś ok?

-Spoko, to daj nam znać jak już będziesz wolny to coś razem wymyślimy

-Ok, Kasandra idziesz ze mną, czy wolisz zostać z tymi debilami?

-Ja nie chciała bym tam przeszkadzać

-Nie będziesz-od razu mnie zapewnił

-To chyba mogę iść...

-Ok to chodź-wziął mnie za rękę i ruszyliśmy. Po 15 minutach byliśmy przed małym żółtym domkiem. Chłopak zapukał, a drzwi otworzyła nam kobieta przed czterdziestką z burzą loków

-Niall cieszę się że cię widzę zapraszam-usiedliśmy na kanapie i od razu przybiegła jakaś mała dziewczynka, miała może z 5 latek. Przytuliła mocno Niallera i zapytała szeptem

-A kim jest ta dziewczyna?

-Hannah to jest Kasandra

-Jest bardzo ładna wiesz?-zapytała znów szeptem

-Pewnie że wiem-odparł dumnie mój chłopak a ja uśmiechnęłam się miło

-To może się razem pobawimy co?-zapytałam bo chyba „dorośli”muszą porozmawiać.

-Tak, pójdziemy po Camille- Hannah wyciągnęłam mnie za rękę do drugiego pokoju. Zostawiła mnie tam i pobiegł gdzieś. Słyszała jak krzyczy

-Chodź musisz kogoś poznać, jest bardzo fajna-po chwili przyszła ze starszą od siebie szatynką która miała słuchawki w uszach. Widząc mnie od razu odłożyła je na stolik.

-To moja siostra-mała przytuliła się do starszej

-Cześć, jestem Kasandra-przywitałam się miło

-A ja Camille

-Czego słuchasz?

-Dave Days-Don't let go.

-Świetny kawałek

-Chciałam się nauczyć to grać-wskazała na fortepian który stał w koncie pokoju

-Może spróbujemy razem?

-Pewnie. A ty umiesz grać?

-Uczę się od pewnego czasu, chodź-

-Zaśpiewajcie ze mną-dziewczynki kiwnęły głową na znak że się zgadzają, a ja usiadłam i zaczęłam grać. Sama śpiewałam a one włączały się tylko do refrenu. Przy zwrotkach zamykały oczy i wsłuchiwały się w dźwięk...Po skończeniu usłyszałam brawa. W drzwiach stał Nialler z jego ciocią. Camille podbiegła przywitała się i zapytała

-To twoja dziewczyna

-Tak, fajna prawda?-zarumieniłam się

-Tak, a słyszałeś jak śpiewa?

-Miałem już okazję, ale chętnie posłucham jeszcze raz, prawda?

-Taaaaaaaaaaaaaak!!!-wykrzyknęli wszyscy. Chłopak usiadł obok mnie i popatrzył tymi wspaniałymi oczami w których zawsze tonęłam

-Chyba nam nie odmówisz?

-Policzymy się w domu-pogroziłam mu palcem, na co dziewczynki wybuchnęły śmiechem. Zaśpiewaliśmy jeszcze kilka piosenek i postanowiliśmy pożegnać się z tymi wspaniałymi dziewczynami aby udać się do domu i sprawdzić co zostało z domu Niallera bo przecież chłopcy zostali tam zupełnie sami.

******************************************************************************************

Hej i jest 40:)

W życiu bym nie pomyślała że napiszę aż tyle a co więcej ze komuś się to spodoba. Jestem normalnie w szoku.

 Mam prośbę napiszcie czy się cieszycie że już tyle rozdziałów tutaj jest i podsumujcie mój cały blog kilkoma słowami co wy na to?

I proszę niech każdy nawet jak mu się nie chce pisać komentarzy to taki wyjątek niech dla mnie zrobi i cokolwiek napiszę (PROSZĘ!!!)

A i oczywiście dziękuję że czytacie i dalej ze mną jesteście :)

Kocham was bardzo bardzo mocno

Wasza Ola :)