Rozdział 46

Weronica jest świetna, ma wyczucie stylu...ale chyba trochę przesadziła. Chociaż gdy przeglądam się po raz setny w lustrze myślę że całkiem fajnie wyglądam. Ruszyłam w stronę garderoby chłopców. Oczywiście najpierw zapukałam bo nie chciałam widzieć nagiego Hazzy... Usłyszałam ciche proszę i weszłam. Wszyscy byli gotowi i wyglądali wspaniale. Niall momentalnie znalazł się przy moim boku obejmując mnie w tali

-Wyglądasz wspaniale-wyszeptał mi do ucha

-Ty też niczego sobie-zachichotałam

-Dobra koniec już tego-między nas wszedł Zayn-zresztą zaraz przyjdą ich dziewczyny i będzie to samo-wszyscy zaczęli śmiać się z Malika, ale mi było go szkoda. Tylko on z 1D nie ma dziewczyny. Jest uznawany za Bad Boya zespołu, ale naprawdę jest bardzo rodzinny i opiekuńczy.

-Ok Kasandra ty musisz już iść na miejsce...Niall zaprowadzisz ją do tylnego wyjścia na scenę?-mój tata powiedział patrząc cały czas w papiery przed sobą

-Jasne-odparł wesoło Irlandczyk. Ujął moją dłoń i ruszyliśmy. Stanęliśmy przed wejściem patrząc sobie w oczy

-Kochanie nie bój się wszystko będzie dobrze, będziesz świetna-chłopak ujął moją twarz w dłonie i złożył delikatny pocałunek na moich ustach

-Obiecaj mi że cały czas będziesz trzymał za mnie kciuki

-Obiecuję-już miałam odchodzić ale jedną rękę wplotłam w jego włosy, a drugą położyłam mu na ramieniu i pocałowałam go bardzo namiętnie. Jego ręce momentalnie oplotły mnie w pasie przyciągając bliżej siebie. Odsunęłam się od niego i powiedziałam z uśmiechem

-Teraz mogę iść-weszłam po schodkach i zamarłam. Na widowni było pełno ludzi. Nigdy w życiu tylu nie widziałam. A co gorsza fortepian stał prawie na samym środku sceny. Na szczęście moje miejsce nie było aż tak oświetlone aby ktoś mnie rozpoznał. Usiadłam na stołku i przejrzałam nuty które miałam już ułożone w kolejności do granych piosenek. O jest nawet More Than This tylko fortepian ma grać. Jak patrzę na ten tłum to znów zaczynam się denerwować. Po chwili na scenę wbiegli moi chłopcy z wielkimi uśmiechami i pełni energii. Niall spojrzał na mnie i puścił oczko, od razu się uśmiechnęłam. Koncert się zaczął, i trema przeszła w okamgnieniu. Po paru piosenkach chłopcy stanęli na środku i Hazza zaczął mówić

-Teraz chcieli byśmy wam kogoś przedstawić...

-Ta osoba jest wspaniała, piękna i tak samo nienormalna jak my!-wykrzyknął Lou

-Poznajcie naszą przyjaciółkę i wspaniałą pianistkę Cassie!!!-wykrzyknął Zayn. Wszystkie światła skierowały się na mnie a publiczność zaczęła bić brawo. Pomachałam nieśmiało a chłopcy okrążyli mój instrument i tajemniczo się uśmiechali

-Chcieli byście żeby Cassie wam coś zagrała?zapytał Niall z cwaniackim uśmieszkiem

-YESS!!!!-cała widownia darłą się że tak, a ja zaczęłam panikować.

-Chyba nie odmówisz?-zapytał Lou do mikrofonu z wielkim uśmiechem, a ja spiorunowałam go wzrokiem

-Zagram-wyszeptałam

-Słyszeliście ZAGRA!!!!-wydarł się Hazza. Jakiś pracownik podstawił mi mikrofon a ja z miną wtf? Patrzyłam na One Direction.

-No musisz też zaśpiewać, wiesz już nie masz innego wyjścia zgodziłaś się-powiedział Li również do mikrofony

-Kiedyś was zabiję obiecuję-wysyczałam przez zęby. Nastąpiła cisza a ja zaczęłam grać piosenkę którą niedawno napisałam pod tytułem Is it you. Gdy skończyłam niektórzy mieli łzy w oczach, ale po chwili głośno bili brawo. Byłam zła na chłopców, ale jednocześnie szczęśliwa. Wstałam i każdego po kolei przytuliłam. Do końca koncertu siedziałam z wielkim uśmiechem.

Koniec. Chłopcy pożegnali się z publicznością i zeszli ze sceny. Ja musiałam chwilę zaczekać, ale już po chwili zmierzałam do moich przyjaciół. Otwarłam drzwi garderoby, a tam czekali już wszyscy, łącznie z Danielle, Eleonor i Jess.

-Wow dziewczyno to było niesamowite-powiedziała Dan podchodząc do mnie i przytulając

-No nie wiedziałam że masz taki głos-w jej ślady poszła El.

-Ale was i tak kiedyś zabiję- wskazałam na chłopaków

-Też cię kochamy-rzekł Hazza przytulając mnie mocno

-Ekhem...Ja tu jestem, poczekali byście z tym obściskiwaniem aż sobie pójdę-powiedział Niall z udawanym fochem.

-Dobra następnym razem tak zrobimy-zachichotałam.

-Ok wracajmy już do domu, zmęczony jestem-powiedział Zayn przeciągając się

-No macie rację, późno już-rzekł Daddy wstając- pod tylnym wejściem mamy vana chodźcie. Chłopaki zabrali jakieś swoje rzeczy i ruszyliśmy, Wszyscy zaczęli ładować się do samochodu a Nialler odciągnął mnie za rękę i krzyknął do reszty

-My niedługo wrócimy nie martwcie się

-Ale gdzie idziecie-wydarł się oburzony Lou

-Paa- pomachaliśmy im i zaczęliśmy biec żeby już nas nie zatrzymywali...

*************************************************************************************

 Hello!!!

Dopiero wróciłam do domu i od razu dodaję. Znów mam do was dwie sprawy :P

 1. Konkurs w który biorę udział ( wspominałam o nim dużo razy :P) trwa do końca sierpnia, więc błagam was głosujcie na mnie tu macie link, a po prawej stronie jest ankieta, mam numer 1 http://one-direction-only-moments.blogspot.com/. PROSZĘ GŁOSUJCIE :)

2. Co do komentarzy, bardzo dziękuję za tak wiele w pod poprzednim rozdziałem, i może teraz również dacie radę chociaż 9? :P A i w komentarzach możecie również pisać pytania nie związane z blogiem. Wiecie jakieś do mojej osoby :) Chętnie odpowiem :)

Bardzo bardzo was kocham :*

Wasza Ola :)