Rozdział 38

Chodziliśmy po ulicach Mullingar, a Niall opowiadał mi różne historie związane z miejscami które mijaliśmy. Trochę zmęczeni zwiedzaniem wstąpiliśmy do małej kawiarni. Biło od niej przytulne ciepło. W środku było bardzo przytulnie. Usiedliśmy przy małym stoliku w rogu sali, i zamówiliśmy gorącą czekoladę. Niall rozglądał się po wnętrzu i chyba na myśl o wspomnieniach związanych z tym miejscem uśmiechał się pod nosem.

-Cieszysz się że tu jesteś prawda?

-Tak...i to bardzo-odparł z uśmiechem-a jeszcze bardziej się cieszę bo jesteś obok-jak zwykle zarumieniłam się. Ostatnio nie wiem co się ze mną dzieje, wszystkie jego słowa tak na mnie działają. Zaczynam świrować

-Ok zbierajmy się mam ci jeszcze coś do pokazania-powiedział blondyn z wielkim uśmiechem

-Zasadnicze pytanie...Mam się bać?

-Hmmm.....Może trochę

-Wiedziałam...-oboje zaczęliśmy się śmiać

Wyszliśmy z kawiarni i oczywiście jak to na tego żarłoka przystało musieliśmy wstąpić do sklepu po zapas słodyczy. Po udanych zakupach usiedliśmy w parku, na ławce nieopodal fontanny. Siedzieliśmy tak patrząc się na bawiące się dzieci, aż w pewnym momencie blondyn zapytał

-Chciała byś mieć kiedyś takie?-wskazał palcem na roześmiana małe mordki

-Chyba tak, ale na pewno nie teraz, a ty?

-I to bardzo, takie małe słodkie Horanki- wybuchnęłam śmiechem-no co?

-Nic nic...nie jedz tyle bo przytyjesz

-No to mi pomóż to zjeść, ty tylko pijesz wodę jak byś na jakiejś diecie była

-Przecież wiesz że nie jestem!-oburzyłam się

-Udowodnij- wziął z paczki żelki i zaczął mnie karmić. Zjadłam ich chyba z tonę i już nie mogłam

-Jestem pełna, nie dam rady zjeść więcej

-Wierzę w ciebie, jeszcze trochę-wyciągną kolejną porcję w opakowania

-Zabierz to ode mnie albo poleje cię wodą

-Nie odważysz się-zaśmiał się

-Jak uważasz-wzruszyłam ramionami i polałam mu koszulkę

-Na twoi miejscu zaczął bym uciekać-powiedział wycierając się, a ja zabrałam mu czapkę którąś miał na głowie i założyłam. Po chwili jednak tego pożałowałam bo zaczął mnie gonić. A swoją drogą niezły z niego sportowiec bo po niecałej minucie już mnie złapał i mocno przytulił do mokrej koszulki

-I masz za swoje...A tak w ogóle to ładnie ci w tej czapce-sięgnął ręką do kucyka który miałam zrobiony i zręcznym ruchem zdjął gumkę, tak że moje włosy momentalnie opadły na ramiona-a teraz jeszcze ładniej-uśmiechnął się tak słodko że nie potrafiłam się nawet na niego gniewać. Zaśmiałam się cicho i dałam mu buziaka w policzek

-Dobra chodź muszę cię zabrać jeszcze w jedno miejsce

-O nie ja się stąd nigdzie nie ruszam, nogi mnie bolą-zaplotłam ręce na piersiach i stanęłam udając naburmuszone dziecko

-Wskakuj-wziął mnie na barana i poszliśmy. Całą drogę się śmiałam jak opętana, ale to wina mojego blondaska kochanego. Miejscem które chciał mi pokazać okazała się malutka polanka cała w kwiatach. Pośrodku stało drzewo pod którym usiedliśmy. Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć chłopak zaczął

-To piękne miejsce, czasami jak byłem mniejszy tu przychodziłem żeby przemyśleć różne sprawy. Jesteś pierwszą osobą której to pokazałem...Wiem że cię zraniłem i bardzo tego żałuję, ale muszę ci coś ważnego powiedzieć-widziałam że był zestresowany ale nie przerywałam mu. Spojrzał mi głęboko w oczy i ciągnął- Cassie ja wiem że czegoś takiego nie mówi się byle komu, i wiem że nie znamy się długo ale ty całkowicie odmieniłaś mój świat i....Kocham Cię-siedziałam patrząc mu w oczy i nie wierzyłam że naprawdę to powiedział. Wtuliłam się w niego a on objął mnie ramieniem. Jeszcze nikt nie powiedział mi czegoś równie pięknego. Oderwałam się od niego i szepnęła

-Ja też cię kocham Niall- wpiłam się w jego słodkie usta. Od razu odwzajemnił namiętny pocałunek. Gdy się od siebie oderwaliśmy blondyn spojrzał w niebo i powiedział

-Chyba czas wracać do domu, zaraz będzie padać

-Ok-wstaliśmy i oboje z wielkimi uśmiechami ruszyliśmy do domu. Całą drogę trzymaliśmy się mocno za ręce, jakby każde z nas bało się że to drugie może nagle zniknąć. Ulice opustoszały i zaczął padać deszcz. Niall zatrzymał się zdjął bluzę i zarzucił mi na ramiona. Staliśmy tak na środku ulicy patrząc sobie w oczy a Irlandczyk zaśpiewał fragment jakiejś piosenki której nigdy wcześniej nie słyszałam, ale świetnie opisywała nas.

-We stand here today, together as one
You brighten my days just like the sun
When everything around is like stormy weather,
We always survive cause were in this together *
 

Pocałowałam go namiętnie, wplotłam ręce w jego włosy i przybliżyłam się tak że między nami nie było ani milimetra wolnego miejsca.... ale to romantyczne, pocałunek w deszczu, zawsze o czymś takim marzyłam. Ruszyliśmy biegiem do domu bo zaczynało coraz bardziej padać.

Weszliśmy do domu cali mokrzy i bardzo szczęśliwi.

-Mój boże dzieci jesteście cali mokrzy-powiedziała mama blondyna patrząc na nas

-Wiem...ale było warto-powiedział mój żarłok ,zwrócił się do mnie-chodź się przebrać-pociągnął mnie za rękę i odprowadził do mojego pokoju. Gdy wysuszyłam się i przebrałam w dresy poszłam poszukać reszty. Okazało się że są w pokoju Grega i grają w wyścigi na konsoli, był tam już też mój chłopak. Weszłam i patrzyłam jak Hazza wkurza się że przegrywa z Zaynem.

-No Cassie teraz ty zagraj ze mną-odezwał się Zayn który wygrał z Hazzą

-Jesteś pewien że tego chcesz?-zapytałam cwaniacko, a ten skiną głową. Usiadłam i oczywiście wygrałam, później przyszedł czas na Niall'a. Gdy z nim też wygrałam krzyknęłam

-Ej to nie fair ty oszukiwałeś

-Przecież wygrałaś więc o co chodzi?-dalej udawał że nie wie o co chodzi

-No bo dałeś mi wygrać...

-Ale tylko dlatego że uwielbiam gdy jesteś szczęśliwa-wyszczerzył się

-Głupek-walnęłam go w ramię-dobra chodźcie się szykować do waszego występu, mamy jeszcze godzinę

-Co???-krzykał Zayn wybiegając z pokoju, w jego ślady poszła reszta. Został w pokoju z Gregiem a ten zaczną niepewnie

-Hej Kasandra mój brat się nie mylił jesteś serio fajną dziewczyną tylko ma jedno pytanie-kiwnęłam głową aby śmiało pytał-czy ty go nie zranisz? bo jeśli chcesz się tylko nim pobawić to od razu odejdź...nie chcę żeby cierpiał-usiadłam obok niego i powiedział lekko się uśmiechając

-Na twoim miejscu też martwiła by się o niego...jest bardzo wrażliwy, ale obiecuję ci że go nie zranię jest najlepszym chłopakiem jakiego w życiu spotkałam i chcę z nim być jak najdłużej tylko będzie się dało-też się uśmiechnął, a w jego oczach widział ulgę

-Cieszę się że znalazł równie wspaniałą osobę jak on sam...-uśmiechnęłam się i wstałam

-Ja też się cieszę że znaleźliśmy siebie...A teraz idę się szykować i ty też, niedługo wychodzimy

-Ja taż muszę??

-No raczej, mi nie odmówisz-zrobiłam słodkie oczka

-Dobra pójdę tylko tak na mnie nie patrz-zachichotałam

-Super to do zobaczenia na dole...

 *******************************************************************************************************************************************
 * Tłumaczenie :Stoimy dziś tutaj, razem jak jeden
                           Rozświetlasz moje dni tak jak słońce
                           Kiedy wszystko wokół jest jak sztorm,
                           My zawsze przetrwamy, bo będziemy w tym razem

Hej słuchajcie ten rozdział jest dla mnie wyjątkowy i myślę że nawet udany ;) więc proszę skomentujcie go jeśli się wam spodoba.
Dziękuję za wszystkie komentarze pod poprzednim rozdziałem i liczę że pod tym też się popiszecie :P
Następny będzie chyba dopiero w niedzielę, ale zresztą zobaczymy :P Czekajcie cierpliwie i komentujcie :)
Kocham was !!
Wasza Ola ;)