Rozdział 20

-Chłopaki co tu się stało-zapytałam z niedowierzanie nadal stojąc w progu.

-No bo wiesz-zaczął tłumaczyć Harry-my jak wstaliśmy to od razu pojechaliśmy na zakupy, a potem jakoś tak wyszło że z Lou zaczęliśmy bitwę na poduszki i w tym samym czasie Niall jadł śniadanie, przez przypadek walnęliśmy go poduszką że wszystko mu wyleciało z talerza i zaczęliśmy się gonić, przy czym obudziliśmy Zayna a on jak sama wiesz wkurzył się i tez zaczął rzucać czym popadnie i nas gonić-patrzyłam na ten cały bałagan przerażona, nie wiedziałam że można dom doprowadzić do czegoś takiego.

-Gdzie Li?-zapytałam bo brakowało go tu

-U siebie, nie mógł nas uspokoić i się wkurzył-powiedział spokojnie Zayn

-Dobra zawołajcie go i wszyscy do kuchni-od razu wykonali moje polecenie. Po chwili byliśmy już w komecie więc zaczęłam:

-Ok trzeba to posprzątać, ale najpierw zabierzemy się za obiad, to co jemy?

-Naleśniki!!!!!!!-wykrzyknął Niall

-Ok mogą być

-Świetnie to Cassie i Niall zrobią naleśniki a my pójdziemy przed telewizor-powiedział zadowolony z siebie Pan marchewka

-A wiesz co Lou mam znacznie lepszy pomysł-powiedziałam uśmiechając się tajemniczo

-Ja z blondaskiem zrobimy te naleśniki ale wy-pokazałam na resztę chłopaków- posprzątacie ten syf.

-Ale wiesz jak ja cię kocham Cassie nie karz mi tego robić-powiedział Hazza i przytulił mnie

-Ja też cię kocham-dodał Lou

-No i ja-powiedział Zayn, Liam tylko pokręcił głową

-Ja też was chłopaki kocham ale niestety podział obowiązków musi być, to co zgoda?

-Niech będzie-powiedzieli chórkiem i zabrali się za sprzątanie.

-No to co zaczynamy?-zapytałam Nialla

-Pewnie-odparł z uśmiechem.

-Ok to wyjmij mąkę i jajka

-Dobra-chłopak podszedł do szafki i wyjął mąkę, niestety ktoś ją źle odłożył i zawartość torebki wysypała się na niego. Gdy to zobaczyłam wybuchnęłam śmiechem. Miał twarz, koszulkę, spodnie i włosy w mące. Mówiąc w skrócie był cały biały

-Myślisz że to jest śmieszne-zapytał ze złowieszczym uśmiechem

-Tak, i to nawet bardzo-odpowiedziałam ledwo łapiąc oddech nie mogąc powstrzymać śmiechu.

-Skoro tak uważasz-i zaczął mnie gonić po całej kuchni. Aż w końcu mnie złapał i mocno przytulił do siebie. Ukradkiem wziął pudełko z blatu i wysypał na moją głowę to co jeszcze tam zostało

-Tu głupku-powiedziałam udając obrażoną

-Nie gniewaj się-powiedział obejmując mnie mocniej i przybliżając się powoli. W tym momencie wpadł do kuchni Liam. Momentalnie od siebie odskoczyliśmy a mój chłopak spalił buraka

-Yyyyyy...Chciałem tylko wziąć ścierkę, ale chyba odpuszczę bo do końca nie wiem co tu się dzieje...-powiedział powoli. Niall już odzyskał normalny koloryt twarzy i wykrzyknął

-Jak to co?? Bitwa na mąkę, nie widać?

-No widać widać, to ja już pójdę dalej sprzątać-Li zaczął się wycofywać

-Zaczekaj-krzyknęłam, obrócił a ja rzuciłam mu ścierkę i posłałam miły uśmiech

-Dzięki-i wyszedł.

-Chodź tutaj otrzepię cię trochę z tego-zawołałam do Niallera. Podszedł i zaczęłam strzepywać mąkę z jego ubrania. Gdy skończyłam dał mi buziaka w policzek i powiedział

-Dziękuję słońce teraz ciebie trzeba doprowadzić do porządku- zaśmialiśmy się. Robiąc naleśniki gadaliśmy na luzaku o wszystkim aż w końcu zapytałam nieśmiało:

-Niall, powiemy chłopakom no wiesz o nas

-Tak, nie chcę ich okłamywać to nasi przyjaciele

-Wiem to

-Nie mówiłem im wcześniej bo chciałem zaczekać na ciebie, wiesz żebyśmy to razem zrobili

-To miło z twojej strony-uśmiechnęłam się do niego sodko

-To co przy obiedzie im powiemy?-zapytał

-Wydaje mi się że lepiej po obiedzie bo przy jedzeniu może być to niebezpieczne-oboje zaczęliśmy się śmiać.

-Ok to wszystko ustalone, wołajmy ich.

-Chłopcy obiad, chodźcie!!!-wydarłam się. Przybiegli w mgnieniu oka i usiedliśmy do stołu

-Zaraz a czemu jesteście w mące??-zapytał zdziwiony Zayn. Popatrzyliśmy na siebie, rzeczywiście było widać ślady naszej „wojny”

-To skomplikowane- odpowiedziałam z bananem na ustach.

-Jedzmy już ok?-zaproponował Niall, wszyscy się zgodzili, praca chyba pobudziła ich apetyt bo jedli jak dzicy :P. Przez cały ten czas spoglądaliśmy na siebie z blondaskiem. Chyba trochę denerwował się powiedzenie chłopakom o tym co nas łączy, nie dziwię mu się bo czułam to samo.

**********************************************************************************
Hej to co może podbijamy do 5 komentarzy co wy na to?
Mam nadzieję że dacie radę :)
Wasza Ola