Rozdział 7

Rano w kuchni czekali już rodzice, widziałam że byli lekko zdenerwowani.

-Kasandro-zaczął tata wskazując krzesło naprzeciwko niego, więc usiadłam na wskazanym miejscu i słuchałam dalej-bardzo długo zastanawialiśmy się czy ta przeprowadzka to dobry pomysł, bo jednak była byś tam sama...

-Ale uznaliśmy że Ci na to pozwolimy-mówiła mama-usamodzielnisz się przed studiami i będziesz spędzać więcej czasu z rówieśnikami, ale pod jednym warunkiem-spojrzała na mnie srogo- masz się uczyć na bieżąco i nie opuszczać lekcji, zwłaszcza biologi i chemii.

-W sobotę się przeprowadzacie-dodał już tata z uśmiechem

-Dziękuję, naprawdę nie będziecie żałować tej decyzji-i rzuciłam się na nich

W drodze do szkoły zastanawiałam się jak to będzie, czy będziemy się dogadywać. Byłam prze-szczęśliwa, ciekawe jak zareagują chłopaki, właśnie chłopaki, pacnęłam się lekko w czoło i szybko wyciągnęłam telefon aby napisać do Nialla

*Hej spotkajmy się  o 15:30 w parku obok naszej lodziarni. To bardzo ważne, i macie być wszyscy :)*

Po około 10 minutach dostałam odpowiedź

*Na pewno będziemy, nie martw się :)*

Teraz szczęśliwa mogłam iść do szkoły. Przy wejściu spotkałam Jess, moją przyjaciółkę.

-No nareszcie jesteś-wykrzyknęła

-jestem jestem a co się takiego stało że na mnie czekasz?

-Jak ci powiem to nie uwierzysz

-Już się boję...

-Zaprosił mnie do kina-powiedziała podekscytowana, i aż podskoczyła z radości

-John?!

-Tak-z jej twarzy nie schodził uśmiech

-Nawet nie wiesz jak się cieszę- powiedziałam i mocno ją przytuliłam

Jess była zakochana w Johnie od dawna, tylko nie wiedziała jak ma zagadać, aż w końcu przez przypadek obie zapisałyśmy się do szkolnej drużyny piłkarskiej i wtedy ją zauważył. Bardzo się cieszyłam z jej szczęścia była moją prawdziwą przyjaciółką wiedziałam że zawsze mogę na nią liczyć.

Lekcje dobiegły końca i szybko pobiegłam do parku aby obwieścić moim chłopcom jakże szczęśliwą nowinę.

Gdy weszłam za bramę parku zauważyłam że siedzą już na ławce obok budki z watą cukrową. Podbiegłam do nich szybko i wskoczyłam Louisowi na plecy bo stał tyłem. Był wyraźnie zaskoczony moim atakiem bo zatoczył się i upadł na chodnik. Wszyscy zaczęliśmy się śmiać, i pomogłam mu wstać.

-No to co takiego ważnego chciałaś nam powiedzieć?-zapytała trochę zdezorientowany Harry

-Otóż-zaczęłam dyplomatycznie z bardzo poważną miną-dziś rano rozmawiałam z moimi rodzicami i-zrobiłam krótką pauzę dla lepszego efektu, i po chwili wykrzyknęłam szczęśliwie-zgodzili się będziemy razem mieszkać.

Wszyscy zaczęliśmy się przytulać i cieszyć jak małe dzieci, a radości naszej nie było widać końca.

-No to trzeba to jakoś uczcić-zaproponował Niall- idziemy na szejki?!

-Pewnie-wykrzyknęliśmy wszyscy

Po naszym skromnym deserze, pogadaliśmy trochę o naszym nowym domu aż w końcu zorientowałam się która godzina.

-O kurczę już prawie 17 muszę iść-powiedziałam

-A gdzie się tak śpieszysz?-pytał ciekawy Zayn

-Za 10 minut mam lekcje fortepianu, muszę się śpieszyć bo nie zdążę

-To cię odprowadzimy-zaproponował Liam

-No dobra jeśli chcecie

I poszliśmy, na szczęście Helen trochę się spóźniła więc nie miałam problemów.

**********************************************************************************

Bardzo was proszę jeśli czytacie to komentujcie bo nie wie czy pisać kolejne rozdziały

Jeśli ktoś chce to to jest moje gg, możecie pisać :)32870242

Pozdrawiam  Ola